Groeten uit de rimboe

Groeten uit de rimboe

Zaterdag 23 april – De nacht in Pelangan verliep ongeveer net zo slapeloos als dat ie tropisch was. Aan het ontbijt versc henen rond kwart over 7 allemaal oververhitte,  vermoeide hoofden. De stemming leed daar niet onder. De Belgen bijvoorbeeld raakten niet uitgelachen over de ober die de avond daarvoor tegen 1 van hen plotseling “Make me happy” had geroepen. De verbouwereerde man had geen idee dat die ober een cocktail had gemaakt met  die naam en veronderstelde dat hij de besteller was.

Deze ochtend brachten de busjes ons in twee uur tijd naar het startpunt van de volgende fietsroute: een rit van 22 kilometer dwars door de rimboe over vaak onverharde binnenwegen in het midden-westen van Lombok. Het tempo lag laag omdat we allerlei hindernissen tegenkwamen. Oneffenheden, kuilen, hoogteverschillen en keien maakten dat er constant geremd en weer aangezet moest worden. Ook was er een moment dat we met zijn allen verkeerd reden. We sloegen een weg in die die naam nauwelijks mocht dragen. Dwars door grasvelden en struiken heen was er op een bepaald moment geen doorkomen meer aan. Onze voorop rijdende gids June voelde zich knap ongemakkelijk. We moesten terug en met hulp van twee toevallig tegengekomen Lombokkers vonden we de juiste richting weer.

Onderweg passeerden we vele dorpen. Lombok was massaal aan het werk. Vanzelfsprekend in de rijstvelden maar ook met  lokale ambachten, zoals de productie van kroepoek en pottenbakken. Met een klein bootje staken we met fiets en al een beekje over. Het eindpunt van de route was bij de heuvel Pengsong, waarop zich een hindoeïstische tempel bevindt en waar veel apen wonen. Vanaf de top hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving.

Wandelend naar die top werden we zoals zo vaak aangeklampt door mannen, vrouwen en kinderen met koopwaar. Dat gebeurt over het algemeen wel op een leuke manier. Eend heeft er echter een bloedhekel aan. En had een lumineus idee, waarover hij van tevoren goed had nagedacht. Uit zijn rugzakje haalde hij plotseling een koptelefoon, zette die pontificaal op zijn hoofd en reageerde vanaf dat moment nergens meer op. Als een verkoper toch opdringerig werd wees hij triomfantelijk naar zijn oren om met een kleine versnelling door te lopen. Hilarisch en het werkte nog ook!

Vanaf Pengsong brachten de busjes ons in een twee uur durende rit naar het bergdorp Tetebatu, waar we de komende nacht verblijven. Dit dorp ligt op 600 meter hoogte. Opnieuw  een sfeervol maar simpel verblijf en opnieuw zonder airco. Wel heeft de eigenaar een grandioos lekkere rijsttafel voor ons laten maken.

Laterrrrrrr