Terug op Bali

Vrijdag 29 april – Na een warm en hartelijk afscheid van mijn fietsgenoten ben ik vandaag samen met Marco teruggekeerd naar Bali. De fietsgroep ging na het ontbijt op de boot naar Lombok om op de luchthaven aldaar in het vliegtuig te stappen voor de terugreis naar Nederland en België. Voor hun zit deze vakantie er op. Voor mij nog niet. Ik ga nog een week nagenieten in Kuta, waar Ellen en Lianne overmorgen ook zullen arriveren.

Als volleerd reisleider had Marco voor ons tweeën een overtocht met een snelboot naar Bali geregeld. Dat verliep zeer voorspoedig. Vanuit de haven van Gili eiland maakten we een tussenstopje op het naastgelegen eiland Trawangan. Van daaruit ging het full speed naar de voor mij inmiddels bekende havenplaats Padang Bay op Bali. Duurde de eerdere tocht een week geleden ongeveer 4 uur, deze snelboot had er zo’n 2 uur voor nodig. We namen plaats op het bovendek dat met mooi kunstgras was bekleed. Een ondergrond waar Marco en ik ons als voetballiefhebbers  prima op thuis voelen. Het was wel factor 50 smeren geblazen want de zon scheen fel en de wind was met deze snelheid venijnig.

Op Padang Bay stond een busje voor ons klaar waarmee we direct naar mijn nieuwe verblijf in Kuta werden gebracht. Dat was een rit van zo’n anderhalf uur. Marco werd daar door een hotelgenoot per scooter opgepikt en zocht mij even later zelf met zijn scooter op voor een gezamenlijk diner in de beste pizzeria van heel  Kuta.

Het viel me direct op dat deze stad heel erg druk en toeristisch is. Scooters en auto’s drukken  elkaar bijna van de weg en rondlopend word je zo ongeveer elke minuut gevraagd of je belangstelling hebt voor een scooter of een massage of een taxi. Blijf je even staan bij een winkeltje dan word je bijna naar binnen getrokken. Niet mijn cup of tea, maar vooruit, het is hier de gewoonte.

Een andere gewoonte is heel wat leuker om te zien. Balinezen houden zich veelvuldig  bezig met offers brengen. Zo wordt het geloof daar beleefd. Geen Balinees zal de dag beginnen zonder een offer te brengen. Van bananenbladen gevlochten mandjes worden voor de huisdeur, voor boetieks en galeries, bij de familietempel of bij kruispunten en bruggen gezet om de goden te verblijden en de demonen gunstig te stemmen. De mandjes bevatten zaken als rijstkorrels (in kleine piramiden geschikt), bladeren en vruchten. Er worden ook wierookstokjes aangestoken opdat het kwaad ver weg blijft en het goede kan binnentreden. Heel de dag zie je in de stad deze offergaven liggen. En dat is bijzonder om te zien voor iemand die zelf ’s morgens alleen maar zo nu en dan een offer in de toiletpot legt.

Met deze zoveelste aflevering van mijn feuilleTon beëindig ik dit Blog. Jullie zullen al lezend begrepen hebben dat dit de Reis van mijn Leven was. Wat zeg je, huwelijksreis? Sorry Ellen! Ik heb met ontzettend veel plezier geschreven en gefotografeerd en jullie reacties waren erg leuk en inspirerend. Ik ben van plan een boekwerk van dit blog te maken. Als tastbare herinnering aan Bali, Lombok, Gili eiland en zijn gastvrije, vriendelijke, altijd zwaaiende, groetende en op de fiets zelfs high fivende bewoners. Mensen die zonder geld en zonder stress in armoedige Kampongs zij aan zij met hun huisdieren hun hardwerkende leven aan zich voorbij laten trekken. Dat is Indonesië!

Eerderrrrrrrrr