Goede reis!

Vrijdag 15 april - Dank je wel. Oh nee ik bedoel ik heb een goede reis achter de rug. Wel een beproeving hoor, eerst 2 uur trein, dan 13 uur vliegtuig, dan nog 2 uur vliegtuig en tenslotte 2 uur in de bus.Met nog de nodige uurtjes wachten tussendoor. Maar alles reed en vloog op tijd dus geen klagen. Wel volkomen verreist omdat ik de hele nacht niet heb geslapen. Dat is mij zittend nog nooit gelukt. Ik heb wel wat slaappillen mee maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat dat geen enkele zin heeft in een vliegtuig. En gelijk een overdosis? Toch maar niet, mijn leven is iets te zinvol. Al zullen de meningen over dat laatste sterk uiteen lopen. Afgelopen nacht de klok helemaal rond geslapen op een mooie kamer in een klein hotelletje in Ubud. Daar blijven we 3 nachtjes.

Op het vliegveld in Denpasar (Bali) werd ik niet alleen door Marco welkom geheten (verrassing!) maar ook door onze rijstlijder. Rijstlijder? Jazeker, als je je beroep hebt gemaakt van het begeleiden van een groep 55 plussers in een land waar 's morgens bij het ontbijt al rijst geserveerd wordt, dan kan ik geen andere term verzinnen. Prima kerel trouwens, hij pakte in de bus naar Ubud de microfoon, praatte honderd uit en al snel wist ik: dit is een topper! Zijn naam is Net (daar kan hij ook niks aan doen) en zijn achternaam ben ik inmiddels vergeten. Wat ik nog wel weet is dat het niet Flix is......

Op het vliegveld ook kennis gemaakt met De Groep medereizenden. Het voordeel als je aan zo'n fietsreis meedoet is dat het allemaal sportieve mensen moeten zijn.Dat lijkt ook wel te kloppen. Vier Belgen en veel Brabanders. Twee alleenreizenden en 5 stellen. Mijn mede-alleenreizende is een man van zeker in de zestig en maakt af en toe een beetje een zonderlinge indruk. Maar datzelfde schrijft hij nu waarschijnlijk over mij op zijn eigen weblog. Staan we weer quitte.

Vandaag was een "vrije dag" in Ubud. Ik heb De Groep De Groep gelaten en heb met Marco afgesproken. We hebben er echt een topdag van gemaakt. Marco had een dagje vrij genomen van zijn stage en ging op de scooter naar Ubud, ruim een uur rijden. We hebben eerst een heerlijke bak koffie gedronken in een leuk barretje en zijn naar Monkey Forest gegaan. Honderden apen wandelen en ravotten daar vrij rond, de 1 nog brutaler dan de ander, Op zoek naar voedsel en liefst ook naar andere bezittingen van toeristen. Prachtig om te zien. Mij werd verteld dat je ze niet recht in de ogen moet kijken want dan kunnen ze heel raar reageren. Voor mij is dat niets bijzonders, die mensen heb je op mijn werk ook.

In Ubud hebben we daarna een heerlijke lunch genoten. Vervolgens samen op de scooter richting noorden, naar het hoger gelegen plaatsje Gianyar. Fantastische vergezichten met rijstvelden gezien aldaar.De rit bij Marco achter op de scooter was ook iets bijzonders. Echt een cultuurshock. Duizenden scooters rijden daar kriskras het eiland over. Ik denk dat ik de aantallen verkeersslachtoffers op Bali niet wil weten. En dan al die honden langs de weg waar het verkeer rakelings langs suist. Brrr, onze viervoeter Puck zou binnen het kwartier een hartverzakking hebben.

Marco trok in het begin natuurlijk de gashendel wel even open. Maar deze angstpa's heeft hem al snel vriendelijk doch dringend laten beloven het te laten bij 50 kilometer per uur.

Morgen gaan we onze eerste fietstocht maken. Zeven uur ontbijt, om acht uur met auto's naar een hooggelegen plaats en van daar fietsen we naar beneden (heuvelafwaarts) terug naar ons hotel in Ubud. Hopen dat ik op de fiets de hitte een beetje kan verdragen. Want de temperatuur, dat is nog wel even een dingetje zeg maar.

Laterrrrr