50 tinten groen

Zaterdag 16 april - De eerste fietsdag zit er op. Wat was het zwaar, wat was het heet en wat was het mooi!

Om 7 uur aan het ontbijt, om 8 uur in twee busjes, die ons in 75 minuten hoog in de bergen naar de Batur vulkaan in het midden van Bali brachten. Daar even genoten van het adembenemende uitzicht met gitzwarte 25 jaar oude lava, in 1990 was de laatste uitbarsting. Niet te lang genieten want de volgende uitbarsting komt elke dag dichterbij en je weet maar nooit. Vervolgens een fiets voor de rest van de week uitgezocht en laten aanmeten en begonnen aan een prachtige afdaling. Was de temperatuur op dat begintijdstip en op die hoogte nog draaglijk, naarmate de dag vorderde en het Nieuw Amsterdams Peil dichterbij kwam veranderde dat. Rond het middaguur, toen er af en toe ook nog flink geklommen moest worden, was er sprake van een verzengende hitte. Liters water gingen er doorheen, gelukkig was dat volop voorradig tijdens de tussenstops.

We hebben onder leiding van 2 gidsen en onze rijstlijder ongeveer 35 kilometer lang kennis gemaakt met de binnenlanden van Bali en het dagelijks leven in de dorpen. En met eigen ogen kunnen zien dat het eiland ongeveer 50 tinten groen herbergt. Ontelbare rijstvelden en plateau's liggen er in deze tijd van het jaar, vlak na de regentijd, schitterend bij. We kwamen bijna ogen tekort, temeer omdat er ook geconcentreerd gefietst moet worden (links van de weg) op een onwennig rijwiel met 21 versnellingen. Fietsers op Bali zijn voor de plaatselijke bevolking een toeristische attractie.De hele rit werden we door Balinezen enthousiast toegeroepen en toegezwaaid. Heel veel kinderen vinden het leuk een high-five uit te delen. Een bijzondere belevenis. Wat een vrolijk volkje! 

De laatste 10 kilometers waren zo zwaar dat 5 van de 12 fietsers er de brui aan gaven en hun fiets in de bus lieten takelen. Ik heb de tocht wel uitgereden maar was total loss na afloop.

Aan de rand van Ubud was het eindpunt, waar een lunch geserveerd werd bij een Balinese familie in huis.Deze lunch bleek te bestaan uit een overheerlijke rijsttafel. We konden onze fietsen daar achterlaten en arriveerden in de busjes rond half 4 weer bij ons hotel.

O ja, nog even iets zeggen over De Groep. Een heel leuk stel mensen bij mekaar! Allereerst 2 Belgische stellen, die mijn persoon omschrijven als "de meneer met de plesante woordgrapkes". En ondertussen bescheur ik me regelmatig om hun taalgebruik. Dan 2 Brabantse stellen, waar de gemoedelijkheid van afdruipt. Dan een stel uit Zeeland en tenslotte de 2 alleenreizenden. Gisteren schreef ik al over "die andere", wat een bijzondere gast!. Een vreemde eend in de bijt. Laat ik hem voor het gemak gewoon Eend noemen. Hij komt uit Utrecht,een jaar of 65, loopt zelfs op Bali rond in een grijze pantalon, met daarboven een overhemd met lange mouw. Door dat overhemd heen zie je een ouderwets wit wollen hemd schijnen. Een zeldzame verschijning, laten we zuinig op hem zijn.

Gisteren gingen we met 6 man uit eten, de vier brabo's en wij twee. We bestelden allemaal een drankje en een gerechtje. Allemaal? Nee, Eend hoefde geen drankje want hij drinkt niet bij het eten. Nooit gedaan ook. Nou ja, geen enkel probleem natuurlijk, ieder zijn meug. Maar voel je hem al aankomen? Nee? Lees dan verder!

De rekening. 1 van de Brabo's vroeg om de rekening. En toen die arriveerde stelde hij nietsvermoedend voor het bedrag door zes te delen. Eend bleek door een wesp gestoken. Nee zeg, hij had immers niks gedronken en wij wel. En met de prijzen op Bali praat je voor 5 drankjes toch al snel over een paar Euro's. Eend kende het bedrag van zijn eigen gerechtje nog uit zijn hoofd en legde dat gepast en wel op tafel. De rest van het bedrag werd door vijf gedeeld en afgerond met een fooi  door ons neergelegd. De blikken die de Brabo's met elkaar uitwisselden waren kostelijk. Dit was de lekkerste gang van het diner.Ik heb genoten!

Laterrrrr