Fietsen van hotel naar hotel

Maandag 18 april - Vandaag fietsten we van het ene naar het volgende hotel.Voordat ik over de rit ga vertellen eerst iets over de nacht. Best goed geslapen en het koelde inderdaad wel wat af. Toch was het zaak om de ramen open te houden. De cottages lagen verspreid in de prachtige natuur en die natuur herbergt nogal wat dieren. Welke dieren? Ik zal me beperken tot de soorten die geen verstand hebben van toeristen en het noodzakelijk vinden ook 's nachts verbaal te keer te gaan.

Zo hebben we de Gekko. Een soort hagedis die veel voorkomt op Bali en volgens Wikipedia vooral veel schreeuwt in de paartijd. Overdag grappig, 's nachts een stuk minder.Afgelopen nacht moet het paartijd geweest zijn. Heb ik weer. Nog een paar namen van nachtelijke onruststokers: de Indonesische Papakraai, de Kuthorzel, de Balinese Brulkikker en de Javaanse Boeroebrengbreng. Maar dan wel het soort met die opgezette strot. 

Terug naar het fietsen. Vanuit Munduk ging het eerst een kleine anderhalf uur bergafwaarts richting noordkust. Een prachtige route met onderweg duizenden stalletjes met eten, drinken, fruit en superenthousiaste mensen. Het was meer in de remmen knijpen dan peddelen. Wel was concentratie vereist want het ging zo nu en dan flink hard. Daarna kwam een moeilijk maar mooi gedeelte op onverhard terrein. Hotseknotsend en constant schakelend met de versnellingen reden we langs rijstvelden en door dorpjes. Gaten, keien, stenen en kuilen maakten het ons lastig maar we reden natuurlijk niet voor niks op mountainbikes. We stopten bij de warmwaterbronnen van Banjar. Daar was gelegenheid een geneeskrachtig bad te nemen en te lunchen. Het eerste was aan mij niet besteed want bij het woord warmwaterbron liepen bij mij hete rillingen over de rug. De lunch daarentegen smaakte voortreffelijk.

De rit ging verder en de volgende stop was bij het enige boeddhistische klooster van Bali. Een indrukwekkende verzameling van perfect onderhouden gebouwen en terreinen.Er werd door nogal wat Indonesiers gemediteerd en  er heerste een serene rust. Althans dat was de bedoeling. Maar wij hadden Eend binnen onze gelederen. De man heeft de eigenaardige gewoonte altijd en overal de eerste te willen zijn. Eendje de voorste zeg maar. De ook nu verplichte sjaron knoopte hij vlot om zijn ranke middel. Rijstlijder legde de voltallige groep uit dat overal in de tempel waar je naar binnen gaat je schoenen uit moeten. Voltallige groep? Nee, Eend waggelde al richting tempel. Om zonder dralen de eerste de beste meditatieruimte binnen te banjeren. Op zijn JezusNikes. Een van de vele personeelsleden zag het gebeuren en holde hem op sokken achterna de meditatieruimte in. Greep hem bij de sjaron en begeleidde hem naar buiten. De rust in het klooster was weergekeerd.

Het laatste stuk fietsen was niet bepaald het mooiste. Langs een drukke weg met veel smog moesten we nog een half uurtje op vlak terrein peddelen om ons nieuwe en naar later bleek prachtige hotel te bereiken. We werden met applaus door het personeel begroet en een moment later genoten we al weer van een heerlijk welkomstdrankje.

Morgen is er geen programma en kunnen we een dagje bijkomen. 

Laterrrrr