Tour de Lombok

Maandag 25 april – Al eens de Tour de France gereden? Ik ook niet. Maar sinds deze reis weet ik wel hoe het voelt om hartstochtelijk aangemoedigd over weggetjes door dorpjes te fietsen. Het was vandaag weer waanzinnig raak met het enthousiasme van de plaatselijke bevolking. Wanneer ze de sliert peddelaars in het vizier krijgen is het “Hello” niet van de lucht en zijn de “High Fives” niet te tellen. Je voelt je eigenlijk de hele dag een held op twee wielen. In de Tour de Lombok.

Vanuit Senggigi maakten we een tocht over het platteland ten noorden van de hoofdstad Mataram. Onderweg bezochten  we onder andere een kroepoekfabriekje, waar van de cassavevrucht de meest uiteenlopende soorten kroepoek wordt gemaakt. De volgende fietspauze bestond uit een rondje lokale markt. Op de markt onder andere veel vis, dat in de hitte onder een simpel afdakje stond uitgestald en nou niet bepaald uitnodigde tot kopen. Ik zag een zakje garnalen met daarop vermeld de uiterste houdbaarheidsdatum: min 3.

We stopten ook bij het dorp Karang Bayan, een traditioneel dorp waar een van de oudste moskeeën van Lombok staat. Daar brachten we een bezoekje aan de oudste inwoonster van dit dorp. Haar leeftijd? Ze weet het zelf niet. Niemand weet het. En dat is heel oud hoor!

Via een prachtige afdaling bereikten wij het einddoel van vandaag: de tempel Lingsar. In deze bijzondere tempel komen zowel hindoes als moslims bidden. We beginnen het bijna normaal te vinden dat we bij de finish allemaal een gekoelde natte doek overhandigd krijgen. Om onze hevig transpirerende lichamen even te kunnen verzorgen. Heerlijk om zo weer in de busjes te kunnen stappen. Vanuit Lingsar werden we weer teruggebracht naar het hotel in Senggigi.

Gedurende de reis is mijn conditie helemaal op peil gekomen. Was het een dag of 10 geleden voor mij nog een kwestie van moeizaam kunnen aanklampen, nu ben ik zo ver dat ik me ook bergopwaarts in de voorste rij vertoon. De 4 meereizende Belgen, 2 mannen en 2 vrouwen, zijn goedgetrainde fietsers en heersten aan het begin van de reis aan kop. De laatste paar dagen moeten ze mij naast zich dulden. Aan één van de Belgen, een aardige goser maar toch een klein beetje het Haantje van de groep, merk ik dat hij dit niet echt tof vindt. Ik stoor me er niet aan. Wat mij betreft rijdt hij elke dag voorhaan!

Ik heb in dit hotel gisteren mijn dampende, meurende en vanzelf uit mijn koffer kruipende kleding aangeboden voor een wasbeurt. Eind van de middag was het klaar. Gewassen, gedroogd en gestreken in een keurig pakketje. Voor de somma van 6 Euries. Grappig was dat de bijgevoegde rekening per kledingstuk was opgemaakt. En elk kledingstuk kent een ander tarief. Ik heb de rekening goed bestudeerd en zag dat er geen onderscheid werd gemaakt tussen linker en rechter sokken. Kijk, dat valt nou toch echt een beetje tegen!

Nog 1 nachtje in een zeer comfortabel hotel en morgen onze laatste fietstocht, gevolgd door een oversteek per boot naar het eiland Gili Air, waar we onze reis relaxend gaan besluiten. Gili Air staat bekend om zijn uitgebreide snorkelmogelijkheden. Er is één vraag waar heel Bloglezend Nederland onder aanvoering van Marco zich al dagen mee bezighoudt. En waar de Chinese goksyndicaten zich langzaam aan het opmaken zijn voor een ongekende recordomzet: Zal Eend kunnen snorkelen?

Laterrrrrrrr